بسم رب الشهداوالصدیقین

مثل بازار!

کاسب ها هرگز دل به مشتری های عبوری و گذری نمی بندند بلکه هوای مشتری های ثابت را دارند و در میان جنس ها هر چه خوب تر باشد برای مشتری های ثابت خود می گذارند. و خدا مشتری ثابت و دائم است. و دنیا همان بازار است. الدُنیا سُوقٌ... و ما هم قرار است در این بازار به کسب فضیلت ها پرداخته و طهارت و پاکی بخریم؛ پس چه بهتر که هوای مشتری ثابت خود را که خداست داشته باشیم و فضیلت ها را برای او انجام دهیم و نه خوش آمد دیگران. درست همان کاری که حافظ می کرد و تنها هوای همان مشتری دائم خود را داشت. «بنده ی پیر مغانم که لطفش دائم است ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست» و بالاتر از حافظ، یوسف بود. یوسف چرا یوسف شد؟ چون هوای مشتری ثابت خود را داشت، نه زلیخا را، چون او مشتری موقت بود.